Feria Sexta in Parasceve ~ I. classis

Divinum Officium Monastic - 1963

04-19-2019

Ad Laudes

Incipit{omittitur}
Rito de entrada{omitido}
Psalmi {Laudes:2 Psalmi et antiphonæ ex Proprio de Tempore}
Ant. Próprio * Fílio suo non pepércit Deus, sed pro nobis ómnibus trádidit illum.
Psalmus 50 [1]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut iustificéris in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea iustítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Ierúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium iustítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
Gloria omittitur
Ant. Próprio Fílio suo non pepércit Deus, sed pro nobis ómnibus trádidit illum.
Salmos {Laudes:2 Salmos y antífonas del Propio del Tiempo}
Ant. Dios * no perdonó a su propio Hijo, sino que lo entregó por todos nosotros.
Salmo 50 [1]
50:2 Misericordia, Dios mío, * por tu bondad,
50:3 Por tu inmensa compasión * borra mi culpa;
50:4 Lava del todo mi delito, * limpia mi pecado.
50:5 Pues yo reconozco mi culpa, * tengo siempre presente mi pecado:
50:6 Contra ti, contra ti solo pequé, cometí la maldad que aborreces. * En la sentencia tendrás razón, en el juicio resultarás inocente.
50:7 Mira, en la culpa nací, * pecador me concibió mi madre.
50:8 Te gusta un corazón sincero, * y en mi interior me inculcas sabiduría.
50:9 Rocíame con el hisopo: quedaré limpio; * lávame: quedaré más blanco que la nieve.
50:10 Hazme oír el gozo y la alegría, * que se alegren los huesos quebrantados.
50:11 Aparta de mi pecado tu vista, * borra en mí toda culpa.
50:12 Oh Dios, crea en mí un corazón puro, * renuévame por dentro con espíritu firme;
50:13 No me arrojes lejos de tu rostro, * no me quites tu santo espíritu.
50:14 Devuélveme la alegría de tu salvación, * afiánzame con espíritu generoso:
50:15 Enseñaré a los malvados tus caminos, * los pecadores volverán a ti.
50:16 Líbrame de la sangre, ¡oh Dios!, Dios, Salvador mío, * y cantará mi lengua tu justicia.
50:17 Señor, me abrirás los labios, * y mi boca proclamará tu alabanza.
50:18 Los sacrificios no te satisfacen: * si te ofreciera un holocausto, no lo querrías.
50:19 Mi sacrificio es un espíritu quebrantado; * un corazón quebrantado y humillado, Tú no lo desprecias.
50:20 Señor, por tu bondad, favorece a Sión, * reconstruye las murallas de Jerusalén:
50:21 Entonces aceptarás los sacrificios rituales, ofrendas y holocaustos, * sobre tu altar se inmolarán novillos.
sin Gloria
Ant. Dios no perdonó a su propio Hijo, sino que lo entregó por todos nosotros.
Ant. Anxiátus est super me * spíritus meus, in me turbátum est cor meum.
Psalmus 142 [2]
142:1 Dómine, exáudi oratiónem meam: áuribus pércipe obsecratiónem meam in veritáte tua: * exáudi me in tua iustítia.
142:2 Et non intres in iudícium cum servo tuo: * quia non iustificábitur in conspéctu tuo omnis vivens.
142:3 Quia persecútus est inimícus ánimam meam: * humiliávit in terra vitam meam.
142:4 Collocávit me in obscúris sicut mórtuos sǽculi: * et anxiátus est super me spíritus meus, in me turbátum est cor meum.
142:5 Memor fui diérum antiquórum, meditátus sum in ómnibus opéribus tuis: * in factis mánuum tuárum meditábar.
142:6 Expándi manus meas ad te: * ánima mea sicut terra sine aqua tibi.
142:7 Velóciter exáudi me, Dómine: * defécit spíritus meus.
142:7 Non avértas fáciem tuam a me: * et símilis ero descendéntibus in lacum.
142:8 Audítam fac mihi mane misericórdiam tuam: * quia in te sperávi.
142:8 Notam fac mihi viam, in qua ámbulem: * quia ad te levávi ánimam meam.
142:9 Éripe me de inimícis meis, Dómine, ad te confúgi: * doce me fácere voluntátem tuam, quia Deus meus es tu.
142:10 Spíritus tuus bonus dedúcet me in terram rectam: * propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me, in æquitáte tua.
142:11 Edúces de tribulatióne ánimam meam: * et in misericórdia tua dispérdes inimícos meos.
142:12 Et perdes omnes, qui tríbulant ánimam meam: * quóniam ego servus tuus sum.
Gloria omittitur
Ant. Anxiátus est super me spíritus meus, in me turbátum est cor meum.
Ant. Mi espíritu * padece terribles angustias y mi corazón está turbado.
Salmo 142 [2]
142:1 Señor, escucha mi oración; Tú, que eres fiel, atiende a mi súplica; * Tú, que eres justo, escúchame.
142:2 No llames a juicio a tu siervo, * pues ningún hombre vivo es inocente frente a ti.
142:3 El enemigo me persigue a muerte, * empuja mi vida al sepulcro,
142:4 Me confina a las tinieblas como a los muertos ya olvidados. * Mi aliento desfallece, mi corazón dentro de mí está yerto.
142:5 Recuerdo los tiempos antiguos, medito todas tus acciones, * considero las obras de tus manos
142:6 Y extiendo mis brazos hacia ti: * tengo sed de ti como tierra reseca.
142:7 Escúchame enseguida, Señor, * que me falta el aliento.
142:7 No me escondas tu rostro, * igual que a los que bajan a la fosa.
142:8 En la mañana hazme escuchar tu gracia, * ya que confío en ti.
142:8 Indícame el camino que he de seguir, * pues levanto mi alma a ti.
142:9 Líbrame del enemigo, Señor, que me refugio en ti. * Enséñame a cumplir tu voluntad, ya que Tú eres mi Dios.
142:10 Tu espíritu, que es bueno, me guíe por tierra llana. * Por tu nombre, Señor, consérvame vivo;
142:11 Por tu clemencia, sácame de la angustia. * Por tu gracia, destruye a mis enemigos,
142:12 Aniquila a todos los que me acosan, * que siervo tuyo soy.
sin Gloria
Ant. Mi espíritu padece terribles angustias y mi corazón está turbado.
Ant. Ait latro ad latrónem: * Nos quidem digna factis recípimus, hic autem quid fecit? Meménto mei, Dómine, dum véneris in regnum tuum.
Psalmus 84 [3]
84:2 Benedixísti, Dómine, terram tuam: * avertísti captivitátem Iacob.
84:3 Remisísti iniquitátem plebis tuæ: * operuísti ómnia peccáta eórum.
84:4 Mitigásti omnem iram tuam: * avertísti ab ira indignatiónis tuæ.
84:5 Convérte nos, Deus, salutáris noster: * et avérte iram tuam a nobis.
84:6 Numquid in ætérnum irascéris nobis? * aut exténdes iram tuam a generatióne in generatiónem?
84:7 Deus, tu convérsus vivificábis nos: * et plebs tua lætábitur in te.
84:8 Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam: * et salutáre tuum da nobis.
84:9 Áudiam quid loquátur in me Dóminus Deus: * quóniam loquétur pacem in plebem suam.
84:9 Et super sanctos suos: * et in eos, qui convertúntur ad cor.
84:10 Verúmtamen prope timéntes eum salutáre ipsíus: * ut inhábitet glória in terra nostra.
84:11 Misericórdia, et véritas obviavérunt sibi: * iustítia, et pax osculátæ sunt.
84:12 Véritas de terra orta est: * et iustítia de cælo prospéxit.
84:13 Étenim Dóminus dabit benignitátem: * et terra nostra dabit fructum suum.
84:14 Iustítia ante eum ambulábit: * et ponet in via gressus suos.
Gloria omittitur
Ant. Ait latro ad latrónem: Nos quidem digna factis recípimus, hic autem quid fecit? Meménto mei, Dómine, dum véneris in regnum tuum.
Ant. Dijo el ladrón a su compañero: * Lo nuestro es justo, porque recibimos el pago de lo que hicimos; en cambio, éste no ha faltado en nada.
Salmo 84 [3]
84:2 Señor, has sido bueno con tu tierra, * has restaurado la suerte de Jacob,
84:3 Has perdonado la culpa de tu pueblo, * has sepultado todos sus pecados,
84:4 Has reprimido tu cólera, * has frenado el incendio de tu ira.
84:5 Restáuranos, Dios salvador nuestro; * cesa en tu rencor contra nosotros.
84:6 ¿Vas a estar siempre enojado, * o a prolongar tu ira de edad en edad?
84:7 ¿No vas a devolvernos la vida, * para que tu pueblo se alegre contigo?
84:8 Muéstranos, Señor, tu misericordia * y danos tu salvación.
84:9 Voy a escuchar lo que dice el Señor: * «Dios anuncia la paz a su pueblo
84:9 Y a sus amigos * y a los que se convierten de corazón».
84:10 La salvación está ya cerca de sus fieles, * y la gloria habitará en nuestra tierra;
84:11 La misericordia y la fidelidad se encuentran, * la justicia y la paz se besan;
84:12 La fidelidad brota de la tierra, * y la justicia mira desde el cielo;
84:13 El Señor nos dará la lluvia, * y nuestra tierra dará su fruto.
84:14 La justicia marchará ante Él, * la salvación seguirá sus pasos.
sin Gloria
Ant. Dijo el ladrón a su compañero: Lo nuestro es justo, porque recibimos el pago de lo que hicimos; en cambio, éste no ha faltado en nada.
Ant. Cum conturbáta fúerit * ánima mea, Dómine, misericórdiæ memor eris.
Canticum Habacuc [4]
Hab 3:2-33
3:2 Dómine, audívi auditiónem tuam, * et tímui.
3:3 Dómine, opus tuum, * in médio annórum vivífica illud:
3:4 In médio annórum notum fácies: * cum irátus fúeris, misericórdiæ recordáberis.
3:5 Deus ab Austro véniet, * et sanctus de monte Pharan:
3:6 Opéruit cælos glória eius: * et laudis eius plena est terra.
3:7 Splendor eius ut lux erit: * córnua in mánibus eius:
3:8 Ibi abscóndita est fortitúdo eius: * ante fáciem eius ibit mors.
3:9 Et egrediétur diábolus ante pedes eius. * Stetit, et mensus est terram.
3:10 Aspéxit, et dissólvit gentes: * et contríti sunt montes sǽculi.
3:11 Incurváti sunt colles mundi, * ab itinéribus æternitátis eius.
3:12 Pro iniquitáte vidi tentória Æthiópiæ, * turbabúntur pelles terræ Mádian.
3:13 Numquid in flumínibus irátus es, Dómine? * aut in flumínibus furor tuus? vel in mari indignátio tua?
3:14 Qui ascéndes super equos tuos: * et quadrígæ tuæ salvátio.
3:15 Súscitans suscitábis arcum tuum: * iuraménta tríbubus quæ locútus es.
3:16 Flúvios scindes terræ: vidérunt te, et doluérunt montes: * gurges aquárum tránsiit.
3:17 Dedit abýssus vocem suam: * altitúdo manus suas levávit.
3:18 Sol, et luna stetérunt in habitáculo suo, * in luce sagittárum tuárum, ibunt in splendóre fulgurántis hastæ tuæ.
3:19 In frémitu conculcábis terram: * et in furóre obstupefácies gentes.
3:20 Egréssus es in salútem pópuli tui: * in salútem cum Christo tuo.
3:21 Percussísti caput de domo ímpii: * denudásti fundaméntum eius usque ad collum.
3:22 Maledixísti sceptris eius, cápiti bellatórum eius, * veniéntibus ut turbo ad dispergéndum me.
3:23 Exsultátio eórum * sicut eius, qui dévorat páuperem in abscóndito.
3:24 Viam fecísti in mari equis tuis, * in luto aquárum multárum.
3:25 Audívi, et conturbátus est venter meus: * a voce contremuérunt lábia mea.
3:26 Ingrediátur putrédo in óssibus meis, * et subter me scáteat.
3:27 Ut requiéscam in die tribulatiónis: * ut ascéndam ad pópulum accínctum nostrum.
3:28 Ficus enim non florébit: * et non erit germen in víneis.
3:29 Mentiétur opus olívæ: * et arva non áfferent cibum.
3:30 Abscindétur de ovíli pecus: * et non erit arméntum in præsépibus.
3:31 Ego autem in Dómino gaudébo: * et exsultábo in Deo Iesu meo.
3:32 Deus Dóminus fortitúdo mea: * et ponet pedes meos quasi cervórum.
3:33 Et super excélsa mea dedúcet me victor * in psalmis canéntem.
Gloria omittitur
Ant. Cum conturbáta fúerit ánima mea, Dómine, misericórdiæ memor eris.
Ant. Cuando mi alma * esté turbada, Señor, te acordarás de tu misericordia.
Cántico de Habacuc [4]
Hab 3, 2-19
3:2 Señor, he oído tu fama, * me ha impresionado tu obra.
3:3 En medio de los años, * realízala;
3:4 En medio de los años, manifiéstala; * en el terremoto, acuérdate de la misericordia.
3:5 El Señor viene de Temán; * el Santo, del monte Farán:
3:6 Su resplandor eclipsa el cielo, * la tierra se llena de su alabanza;
3:7 Su brillo es como el día, * su mano destella velando su poder.
3:8 Ante Él marcha la Peste, * la Fiebre sigue sus pasos.
3:9 Se detiene, y tiembla la tierra, * mira, y dispersa a las naciones.
3:10 Se desmoronan las viejas montañas, * se prosternan los collados primordiales, los caminos primordiales, ante Él.
3:12 Agobiadas veo las tiendas de Cusán, * sacudidas las lonas de Madián.
3:13 ¿Es que arde, Señor, contra los ríos, * contra los ríos tu cólera, contra el mar tu furor,
3:14 Cuando montas tus caballos, * tu carro victorioso?
3:15 Despiertas y alertas tu arco, * está llena de flechas tu aljaba.
3:16 Hiendes con torrentes el suelo, al verte se retuercen los montes, * pasa una tromba de agua,
3:17 El océano alza su fragor, * levanta sus brazos a lo alto.
3:18 Sol y luna se detienen en su morada, * a la luz de tus flechas que cruzan, al brillo del relámpago de tu lanza.
3:19 Caminas airado por la tierra, * pisoteas furioso a las naciones.
3:20 Sales a salvar a tu pueblo, * a salvar a tu ungido;
3:21 Aplastas al cabecilla de los malvados, * lo despojas de pies a cabeza.
3:22 Con sus propios dardos traspasas la cabeza a sus huestes, * que me atacan para destrozarme,
3:23 Exultantes * como quien va a devorar a un indefenso a escondidas.
3:24 Pisas el mar con tus caballos, * revolviendo las aguas del océano.
3:25 Lo escuché y temblaron mis entrañas, * al oírlo se estremecieron mis labios;
3:26 Me entró un escalofrío por los huesos, * vacilaban mis piernas al andar;
3:27 Gimo ante el día de angustia * que sobreviene al pueblo que nos oprime.
3:28 Aunque la higuera no echa yemas * y las viñas no tienen fruto,
3:29 Aunque el olivo olvida su aceituna * y los campos no dan cosechas,
3:30 Aunque se acaban las ovejas del redil, * y no quedan vacas en el establo,
3:31 Yo exultaré con el Señor, * me gloriaré en Dios mi salvador.
3:32 El Señor soberano es mi fuerza, * Él me da piernas de gacela y me hace caminar por las alturas.
sin Gloria
Ant. Cuando mi alma esté turbada, Señor, te acordarás de tu misericordia.
Ant. Meménto mei, * Dómine, dum véneris in regnum tuum. .
Psalmus 147 [5]
147:1 Lauda, Ierúsalem, Dóminum: * lauda Deum tuum, Sion.
147:2 Quóniam confortávit seras portárum tuárum: * benedíxit fíliis tuis in te.
147:3 Qui pósuit fines tuos pacem: * et ádipe fruménti sátiat te.
147:4 Qui emíttit elóquium suum terræ: * velóciter currit sermo eius.
147:5 Qui dat nivem sicut lanam: * nébulam sicut cínerem spargit.
147:6 Mittit crystállum suam sicut buccéllas: * ante fáciem frígoris eius quis sustinébit?
147:7 Emíttet verbum suum, et liquefáciet ea: * flabit spíritus eius, et fluent aquæ.
147:8 Qui annúntiat verbum suum Iacob: * iustítias, et iudícia sua Israël.
147:9 Non fecit táliter omni natióni: * et iudícia sua non manifestávit eis.
Gloria omittitur
Ant. Meménto mei, Dómine, dum véneris in regnum tuum. .
Ant. Señor, * acuérdate de mí cuando llegues a tu reino. .
Salmo 147 [5]
147:1 Glorifica al Señor, Jerusalén; * alaba a tu Dios, Sión:
147:2 Que ha reforzado los cerrojos de tus puertas, * y ha bendecido a tus hijos dentro de ti;
147:3 Ha puesto paz en tus fronteras, * te sacia con flor de harina.
147:4 Él envía su mensaje a la tierra, * y su palabra corre veloz;
147:5 Manda la nieve como lana, * esparce la escarcha como ceniza;
147:6 Hace caer el hielo como migajas * y con el frío congela las aguas;
147:7 Envía una orden, y se derriten; * sopla su aliento, y corren.
147:8 Anuncia su palabra a Jacob, * sus decretos y mandatos a Israel;
147:9 Con ninguna nación obró así, * ni les dio a conocer sus mandatos.
sin Gloria
Ant. Señor, acuérdate de mí cuando llegues a tu reino. .
Versus (In loco Capituli)
℣. Collocávit me in obscúris.
℟. Sicut mórtuos sǽculi.
Versus (In loco Capituli)
℣. Me confinan a las tinieblas.
℟. Como a los muertos ya olvidados.
Canticum Benedictus {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Posuérunt * super caput eius causam ipsíus scriptam: Iesus Nazarénus, Rex Iudæórum.
Canticum Zachariæ
Luc. 1:68-79
1:68 Benedíctus Dóminus, Deus Israël: * quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ:
1:69 Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo David, púeri sui.
1:70 Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sǽculo sunt, prophetárum eius:
1:71 Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium, qui odérunt nos.
1:72 Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: * et memorári testaménti sui sancti.
1:73 Iusiurándum, quod iurávit ad Ábraham patrem nostrum, * datúrum se nobis:
1:74 Ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti, * serviámus illi.
1:75 In sanctitáte, et iustítia coram ipso, * ómnibus diébus nostris.
1:76 Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias eius:
1:77 Ad dandam sciéntiam salútis plebi eius: * in remissiónem peccatórum eórum:
1:78 Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in quibus visitávit nos, óriens ex alto:
1:79 Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
Gloria omittitur
Ant. Posuérunt super caput eius causam ipsíus scriptam: Iesus Nazarénus, Rex Iudæórum.
Canticum Benedictus {Antífona del Propio del Tiempo}
Ant. Pusieron escrito * sobre su cabeza el motivo de su condenación: Jesús Nazareno, Rey de los Judíos.
Cántico de Zacarías
Luc 1, 68-79
1:68 Bendito sea el Señor, Dios de Israel, porque ha visitado y redimido a su pueblo,
1:69 Suscitándonos una fuerza de salvación en la casa de David, su siervo,
1:70 Según lo había predicho desde antiguo por boca de sus santos profetas.
1:71 Es la salvación que nos libra de nuestros enemigos y de la mano de todos los que nos odian;
1:72 Realizando la misericordia que tuvo con nuestros padres, recordando su santa alianza
1:73 Y el juramento que juró a nuestro padre Abrahán.
1:74 Para concedernos que, libres de temor, arrancados de la mano de los enemigos, le sirvamos
1:75 Con santidad y justicia, en su presencia, todos nuestros días.
1:76 Y a ti, niño, te llamarán profeta del Altísimo, porque irás delante del Señor a preparar sus caminos,
1:77 Anunciando a su pueblo la salvación, el perdón de sus pecados
1:78 Por la entrañable misericordia de nuestro Dios, nos visitará el sol que nace de lo alto,
1:79 Para iluminar a los que viven en tinieblas y en sombra de muerte, para guiar nuestros pasos por el camino de la paz.
sin Gloria
Ant. Pusieron escrito sobre su cabeza el motivo de su condenación: Jesús Nazareno, Rey de los Judíos.
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius
Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Iesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum:
Et sub silentio concluditur
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oración {del Propio del Tiempo}
Cristo por nosotros se sometió incluso a la muerte, y una muerte de cruz.
en silencio
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores, y no nos dejes caer en la tentación, mas líbranos del mal. Amén.
en voz alta
Mira, Señor de bondad, a tu familia santa, por la cual Jesucristo nuestro Señor aceptó el tormento de la cruz, entregándose a sus propios enemigos.
Y se concluye en silencio:
Que vive y reina en unión del Espíritu Santo, Dios, por todos los siglos de los siglos.
℟. Amén.
Conclusio{omittitur}
Conclusión{omitido}

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help